BÖLÜM 12: DİJİTAL ÇAĞDA ÖĞRETMEN DESTEĞİ

Önemli Noktalar (genel olarak kitaptan)

1. Öğrencilerin dijital çağda ihtiyaç duyacakları türde bilgi ve becerileri geliştirmeleri için, işverenler, iş dünyası, öğrencilerin kendileri ve eğitimcilerin önemli bir bölümü baskı yapmaktadır.

2. Tüm ‘içeriğe’ artık İnternet üzerinde kolaylıkla ve özgürce erişebildiğimiz dijital çağda ihtiyaç duyulan bilgi ve beceriler, mezunların aşağıdaki konularda uzmanlaşmasını gerektirmektedir:

• bilgi yönetimi (bilgiye ulaşma, değerlendirme ve doğru şekilde uygulama becerisi);
• BİT bilgi ve beceriler;
• kişilerarası iletişim becerileri (sosyal medyanın doğru kullanımı da dahil);
• bağımsız ve yaşam boyu öğrenme becerileri;
• entelektüel beceriler:
  • bilgi inşa etme;
  • sorgulama;
  • eleştirel çözümleme;
  • problem çözme;
  • yaratıcılık;
• işbirliğine dayalı öğrenme ve takım çalışması;
• çoklu görev ve esneklik.

Bütün konu alanlarıyla ilişkili olan bu becerilerin, o konu alanıyla bütünleştirilmesi gerekmektedir. Bu becerilere sahip mezunlar, içinde yaşadığımız değişken, belirsiz ve karmaşık bir dünya için daha hazırlıklı olacaklardır.

3. Böyle bilgi ve becerilerin geliştirilebilmesi için, öğretmenlerin ve öğretim elemanlarının açık, net ve anlaşılır öğrenme çıktılarını ve bu bilgi ve becerilerin geliştirilmesini destekleyecek öğretim yöntemlerini  belirlemesi gerekmektedir. Yukarıda listelenen becerilerin tümü uygulama ve geri bildirim gerektirdiğinden, öğrencilere bu becerileri çalışmaları için yeterince uygulama olanağı verilmelidir. Bunu yapabilmek için, bilgi aktarımı modelinden uzaklaşarak öğrencilerin daha aktif yer aldığı daha öğrenci merkezli bir öğretime ve yalnızca içeriği değil beceri gelişimini de ölçen değerlendirme süreçlerine yönelmek gerekmektedir.

4. Tam zamanlı üniversite öğrencilerinden halihazırda bir diploması olan yaşamboyu öğrenenlere veya örgün okul sisteminin dışında kalıp ikinci bir eğitim fırsatına sahip olan öğrencilere kadar giderek artan öğrenci çeşitliliği ve istediğimiz zaman istediğimiz yerde öğrenmemizi sağlayan yeni teknolojiler sayesinde, hem örgün hem yaygın eğitimde yüz yüze öğretim, harmanlanmış veya hibrit öğrenme ya da tamamen çevrimiçi ders ve programlar gibi çok daha esnek ders verme biçimlerine ihtiyacımız vardır.

5. Harmanlanmış veya tamamen çevrimiçi öğrenmeye geçiş ve öğrenme teknolojilerinin daha fazla kullanılması, öğretmenler ve öğretim elemanlarına önemli fırsatlar ve seçenekler sunmaktadır. Bu teknolojileri iyi kullanabilmek için, öğretmenlerin ve öğretim elemanlarının yalnızca farklı teknoloji türlerinin güçlü ve zayıf yönlerini bilmesi yeterli değildir; aynı zamanda, öğrencilerin en iyi nasıl öğrendiklerini de iyice anlamak zorundadırlar. Bunu yapabilmek için de;

• öğrenme ve öğretme süreçlerine dair gerçekleştirilen araştırma çalışmalarını;
• farklı bilgi kavramlarıyla ilgili farklı öğrenme kuramlarını;
• farklı öğretim yöntemlerini ve bu yöntemlerin güçlü ve zayıf yönlerini

bilmeleri gerekir. Bu temel olmadan, öğretmenlerin ve öğretim elemanlarının aşina oldukları tek öğretim modelinden, yani dijital çağın gerektirdiği bilgi ve becerilerin geliştirilmesi anlamında dar sınırları olan ders anlatımı ve tartışma modelinden, uzaklaşmaları oldukça güç olacaktır.

6. Bu durum, özellikle üniversitelerde ciddi bir mücadele alanı oluşturmaktadır. Batı’daki çoğu üniversitede öğretim elemanı olmak için pedagojik formasyon aranmamaktadır. Bununla birlikte, öğretim üyelerinin zamanının %40’ından fazlası derslerde geçmektedir. Sözleşmeli öğretim üyelerini veya tam zamanlı öğretim elemanlarını düşündüğümüzde, bu oran daha da yükselmektedir. Aynı zorluklar, daha az düzeyde de olsa, öğretmenler ve okutmanlar için de geçerlidir: Kendi alanında deneyimli profesyonel kişilerin, dijital çağda daha iyi öğretmeleri için gerekli bilgi ve becerilere sahip olmaları nasıl sağlanır?

7. Eğitim kurumlarının yaptıkları dijital çağın gerektirdiği bilgi ve becerilerin geliştirilmesini olumlu ya da olumsuz etkileyebilir. Bu kapsamda eğitim kurumları,

• her düzeydeki tüm öğretim personelinin, dijital çağın gerektirdiği bilgi ve becerilerin gelişimi için gerekli olan öğretim yöntemleri ve yeni teknolojiler konusunda eğitim almalarını sağlamalı,
• öğretmenler ve öğretim elemanları için yeterli öğrenme teknolojileri desteğinin varlığını temin etmeli,
• çalışma koşullarının ve özellikle de sınıf mevcutlarının, öğretmenlerin dijital çağın gerektirdiği bilgi ve beceri kazandırabilmelerini destekleyecek düzeyde olmasını sağlamalı,
• dijital çağın gerektirdiği öğretim biçimlerini destekleyici uygulamaya dönük ve tutarlı bir kurumsal stratejiye sahip olmalıdır.

8. Hükümetler, eğitim kurumları ve öğrenenler öğrenme-öğretme sürecinde başarıya ulaşmak için kendi çabalarıyla birşey yapabilecek olsalar da, son çözümlemede sorumluluk ve bir dereceye kadar güç öğretmenlerin ve öğretim elemanlarındadır.

9. Dünyanın gelecekte ihtiyaç duyacağı tipte mezunları yetiştirecek yeni öğretim yöntemleri, öğretmenlerin hayal güçlerinin sonucu olacaktır.