12.3 ÖĞRENME TEKNOLOJİLERİ DESTEĞİ

Bu kitapta, dijital çağda öğretim yapan öğretmenlerin ve öğretim elemanlarının mümkün olan her zaman öğretim tasarımcıları ve medya prodüksiyon uzmanlarıyla birlikte çalışmaları gerektiğine dair referanslar bulunmaktadır. Bu gereksinimin arkasında yatan nedenler son derece açıktır:

• Hiçbir öğretmen her konuda uzman olamaz. Bir ekiple çalışmak, çok daha geniş yelpazede bilgi ve becerilerin kullanılmasını sağlar.
• Teknoloji, öğretmenlerin ve öğretim elemanlarının iş yükünü artırmak için değil, azaltmak için kullanılmalıdır. Öğretim tasarımcıları, bir yandan nitelikli öğretim yaparken bir yandan da iş yüklerini dengede tutmada öğretmenlere ve öğretim elemanlarına yardımcı olmalıdır. Medya prodüksiyon uzmanları, konu alan uzmanlarının içerik ve beceri gelişimine yoğunlaşmasına olanak sağlamalıdır.
• İçerisinde farklı becerileri barındıran (iki veya daha fazla konu alan uzmanı, öğretim tasarımcısı,  medya prodüksiyon uzmanı) bir ekibin desteğiyle öğretim yapmak, daha nitelikli bir öğretime yol açacaktır.

Sonuç olarak, hem kurum düzeyinde hem de büyük kurumlarda fakülteler veya bölümler düzeyinde son 10 ila 20 yıl içerisinde öğrenme teknolojileri destek sistemlerinde önemli bir artış yaşanmıştır. Mesleki gelişim, öğrenme teknolojileri desteği ve uzaktan eğitimle ilgili ayrı birimler ya birleşmiş ya da çok işlevli birimler olarak farklı isimler altında yeniden yapılandırılmıştır. Bununla birlikte, eski sistemlerin bu değişimi gerçekleştirmesi daha uzun zaman alabilmektedir.

Çevrimiçi ve harmanlanmış öğrenmeye geçiş yaygınlaştıkça, bu tür destek birimlerine olan ihtiyaç da artmaktadır. Öyle ki, bildiğim bir üniversitenin Öğrenme, Öğretme ve Teknoloji Merkezi’nin yıllık 12 milyon ABD Doları bütçesi, 60 personeli ve kalabalık fakülteler bünyesinde alt birimleri var. Diğer taraftan, küçük bir ilkokulda bilgisayar ve İnternet’ten anlayan bir öğretmen varsa, okulda çalışan diğer öğretmenler kendilerini çok şanslı hisseder. Bununla birlikte, birçok okul sisteminde, sistem içerisinde yer alan okullara ve öğretmenlere bireysel olarak destek sağlayan merkezi bir eğitim teknolojisi birimi bulunmaktadır.

Bu tür özel birimlerin öğretmenlerle ve öğretim elemanlarıyla çalışmalarını kuvvetle destekliyorum. Ancak, yapılan işten elde edilen çıktıların yapılan masraflarla dengeli olması gerekir. Bu birimlerin finansmanı genellikle eğitim-öğretime ayrılan genel bütçeden yapıldığı için, bu birimlere para harcanması sınıf mevcutlarının artmasıyla sonuçlanabiliyor. Bu destek birimleri, hizmet öncesi ve hizmet-içi eğitimlerin yokluğuna ters orantılı bir şekilde gelişmeye devam ediyor.

Bununla birlikte, dijital çağda öğretimin etkili bir biçimde yapılabilmesi için bu öğrenme teknolojileri destek birimlerinin son derece gerekli olduğunu düşünüyorum. Dolayısıyla, öğrenme teknolojilerinin kullanımına dair eğitim verilmesi ile öğrenme teknolojileri destek birimlerine olan ihtiyaç arasında bir dengenin sağlanması gerekiyor. İşte bunun içindir ki, mesleki gelişim ve öğrenme teknolojileri birimlerinin birbiriyle bütünleşik olması ve kurumların öğrenme ve öğretmeyi destekleyici belirli stratejiler belirlemesi gerekiyor. Kendini eğitim-öğretime adamış bir öğretmenin veya öğretim elemanının böyle bir destek olmadan da başarılı bir eğitmen olması mümkün olsa bile, öğrenme teknolojileri destek birimlerinin çoğu öğretmen ve öğretim elemanı için son derece gerekli bir hizmet olduğunu söyleyebiliriz.