7.7 EĞİTSEL MEDYA TÜRLERİNİN PEDAGOJİK ÖZELLİKLERİNİ DEĞERLENDİRMEK İÇİN BİR ÇERÇEVE

Şimdi, bu bölümde tartışageldiğimiz farklı medya türlerinin kendilerine özgü pedagojik özelliklerini özetleyeceğiz.

Şekil 7.7, farklı çevrimiçi öğrenme araçlarının şematik bir analizini sunuyor. Şemayı oluştururken, hangi araçların hangi epistemolojk yaklaşıma daha fazla uyduğundan yola çıkarak nesnelci (siyah) yaklaşımdan yapılandırmacı (mavi) ve bağlantıcı (kırmızı) yaklaşıma uzanan bir sürem oluşturmaya çalıştım. Buna ek olarak iki farklı boyut daha kullandım: öğretmen kontrolü / öğrenci kontrolü ve kredili / kredisiz. Ders anlatımı ve seminer gibi geleneksel öğretim yöntemlerini de şemaya eklediğime dikkat ediniz.

Şekil 7.7, bu araçlarla ilgili olarak yaptığım kişisel değerlendirmeyi gösteriyor. Başka öğretmenler veya eğitmenler, bu araçları kendilerinin nasıl kullandığına bağlı olarak bu şemayı farklı şekilde düzenleyebileceklerdir. Var olan tüm araçlar veya medya türleri bu şemada yer almamaktadır (örneğin ses ve video). Bir aracın şema üzerindeki yeri, nasıl kullanıldığına bağlıdır. Benim şemamda nesnel yaklaşıma yakın olarak gösterdiğim öğrenme yönetim sistemleri daha yapılandırmacı bir şekilde kullanılabileceği gibi, bir derste kullanılan blogun erişim hakkı yalnızca öğretmendeyse yukarıdaki şemada en sağda yer alan blog öğretmen-kontrollü bir araç haline gelecek ve şemanın en soluna geçecektir. Buradaki amaç eğitsel medya türlerinin katı bir sınıflandırmasını yapmak değil, belirli bir öğretim yaklaşımı için hangi araç ve medya türlerini kullanacağına karar vermek zorunda olan öğretmenler için bir çerçeve ortaya koymaktır. Hep ifade ettiğim gibi, farklı öğretmenler, farklı medya türleri ve teknolojilerin analizi için farklı pedagojik değerler seti öne sürebileceklerdir.

Şekil 7.7’den bir örnekle devam edelim. Bir öğretmen bir ÖYS’ni öğrencilerine kaynak temin etmek için, ders izlencesini, derste takip edilecek ilke ve prosedürleri ve dersle ilgili görevlere ilişkin teslim tarihlerini tek bir platform üzerinde toplamak için kullanabilir. Aynı öğretmen, farklı sosyal medya araçlarını da derse dahil edebilir. Böylece öğretmen öğrencilerinin e-portfolyo biçiminde hazırladığı öğrenme materyalleri için ÖYS üzerinde bir yapılandırılmış bir yer oluştururken, öğrenciler de ortak projelerini küçük gruplar halinde ister tartışma forumlarında isterse Facebook gibi sosyal ağlar üzerinde sürdürülebilirler.

Yukarıda verdiğim örnek, kredili bir ders çerçevesinde tasarlandı. Benzer bir çerçeveyi, Facebook, bloglar ve Youtube gibi araçlar üzerinde odaklanarak yaygın eğitim veya kurumsal olmayan eğitimlerde sosyal medyanın öğrenmede kullanımı için de hazırlayabiliriz. Çok daha öğrenen merkezli olan bu uygulamalarla, öğrenenler istedikleri araçlar ve bu araçların kullanımı konusunda kendi kararlarını verebilirler. Bunun en güzel örnekleri, Bölüm 5’de gördüğümüz gibi, bağlantıcı KAÇD’lerdir.